“Het is fijn dat je voelt dat je ruimte en contact met elkaar hebt”

Bewoner mevrouw Maatman vertelt over haar ervaring met de zorg en op welke manier ruimte is voor persoonlijke aandacht. Haar eerste verantwoordelijke verpleegkundige (EVV’er) Francien legt tegelijkertijd uit hoe ze er dagelijks voor zorgt dat mevrouw Maatman de persoonlijke aandacht krijgt die nodig is.

Persoonlijke aandacht en thuisgevoel

“Mevrouw Maatman en ik hebben afgesproken elkaar te tutoyeren, maar dat geldt zeker niet voor iedereen. Dit is het huis van de bewoners en ik ben me daar heel bewust van. Het zal nooit precies hetzelfde zijn als thuis, maar ik probeer het wel zo dicht mogelijk te benaderen en dan voelt het voor mij goed om te tutoyeren. Want als dat helpt, dan sta ik ervoor open.” Mevrouw Maatman beaamt dit: ”Ik vind het ook leuk hoor, ik zou het niet van iedereen leuk vinden.” Francien vervolgt: “Zelf ben ik heel erg van de warme zorg, ieder hier heeft een eigen benadering. En dat gaat heel organisch in elkaar over. Bij mij staat zelfredzaamheid bovenaan en ik geloof in eigen kracht. Op deze manier versterken we elkaar en passen we persoonlijke aandacht toe vanuit ons eigen denkwijze.” Op de vraag of mevrouw Maatman woont zoals zij thuis gewend was, antwoordt ze: Ja, vind ik van wel. Ik word heel vrijgelaten en de zorg komt alleen indien nodig. Het ontbijt wordt naar mijn appartement gebracht en de rest doe ik zelf, zo is dat afgesproken. Dus in de middag kan ik bijvoorbeeld een taxi bellen en even de stad in of ik loop gewoon naar het plantsoen.”

Zelfstandigheid

Francien is niet voor niets verpleegkundige geworden, ze staat altijd klaar voor de bewoners. “Het is voor mij een risico om te snel dingen over te willen nemen van bewoners, dit probeer ik te voorkomen door hier samen met mijn collega’s voor te waken. Het stimuleren van zelfstandigheid bij bewoners is namelijk van groot belang, zodat ze blijven doen wat ze nog wel kunnen. Mijn collega’s en ik houden elkaar hier scherp op. Ik ken mevrouw Maatman als hele sterke vrouw, die ook graag op haarzelf is. Daarom is mijn benadering van zorg bij haar anders. Haar gevoel van eigenwaarde en zelfredzaamheid is belangrijker, dan wanneer ik me bijvoorbeeld zou gaan bemoeien met haar hygiëne. Vandaar dat ik mijn rol hierin bijstuur. Voor mij betekent zelfredzaam zijn ook waardigheid en dat staat op één.” aldus Francien. Mevrouw Maatman: “Het is fijn dat je voelt dat je ruimte en contact met elkaar hebt. Er is een keer ‘s nachts een medewerker bij mij geweest. Ik kon niet slapen en toen heb ik toch maar gebeld. Dat kan dus ook.”

Activiteiten en betrokkenheid

Als we vragen op welke manier persoonlijke aandacht in de villa terug te vinden is, geeft mevrouw Maatman aan: “De gezamenlijke maaltijden worden door mij in het restaurant genuttigd met een vaste groep bewoners aan dezelfde tafel, dat is gezellig. En natuurlijk zijn er activiteiten. Ik ga naar de kunstclub en tai chi. Ook is er een drukbezochte activiteit ‘Mijmeringen’. Dan kun je als bewoner een onderwerp inbrengen, bijvoorbeeld iets wat je hebt gelezen bespreken of een actueel onderwerp aanvoeren. Daarover kun je dan met elkaar discussiëren.” Francien vult aan: “Het is eigenlijk een vorm van zingeving.”

Specifieke zorgbehoeften en inspraak

Francien deelt een voorbeeld waarbij ze extra moeite heeft gedaan om aan de specifieke behoefte van een bewoner te voldoen. Francien: “Voor een bewoonster heb ik twee jaar geleden een wens in vervulling laten gaan, hiervoor heb ik de Wensambulance ingeschakeld. We proberen altijd de wensen van de bewoners te achterhalen en te kijken of we daar gehoor aan kunnen geven.” Ze benadrukt het belang van het luisteren naar de wensen van de bewoners en het tonen van empathie. Het betrekken van bewoners bij beslissingen over hun zorg en dagelijkse routine wordt ook benadrukt, waarbij Francien aangeeft dat de bewoners regelmatig wordt gevraagd of de zorg nog toereikend is. “We hebben hier echt inspraak op onze zorg,” voegt mevrouw Maatman toe.